niks zo veranderlijk als de mens

Ik ben de lontwol links op de foto aan het spinnen. Deze wol heb ik al een jaar terug eens geverfd maar verder dan 1 bolletje spinnen ben ik niet gekomen. Achteraf misschien maar goed ook, want de draad is voor wat ik er nu van wil maken een beetje te dun. Ik had de best wel dun gesponnen draad navajo getwijnt en het resultaat werd een draad voor ongeveer pen 3. Nu heb ik besloten dat ik eigenlijk die mohair er wel bij wil verwerken en een iets dikkere draad wil. Dus ik ga nu die drie draden ietsje dikker spinnen en dan samen met 1 draad mohair tot een 4 draads garen twijnen.
Die naar ik hoop uitkomt op een draad voor naald 5.

Gisteren een flinke pluk mohair verwerkt. Zo op de klos lijkt het nog niet veel, maar ik ben er toch een tijdje mee bezig geweest gistermiddag.

Vanochtend kwam er niet veel van spinnen want ik heb een jarige vandaag. Mijn middelste is vandaag 11 jaar geworden.
Normaal gaan mijn kinderen op de fiets naar shool en komen ze alleen naar huis. Vind het ook veel fijner om te fietsen dan met de auto te gaan. Ik sta er van te kijken hoeveel kinderen elke dag met de auto worden gebracht terwijl die dichterbij school wonen. Maar vanochtend heb ik ze gebracht met de auto, want ik zag me zelf niet met een mand vol chips, een trommel koekjes en een kind (oppaskindje) achterop de fiets naar school fietsen (zonder kind achterop was ik trouwesn wel gewoon gan fietsen). Daarna ben ik gelijk doorgereden naar het winkelcentrum voor taart, lekkers en het gekozen eten voor vanavond - zelfgemaakte pizza.
Maar nu moet ik ze strakjes natuurlijk ook weer ophalen. Nu hoeft dat niet echt, maar de jarige job vond het wel leuk als ik hem ook weer kwam ophalen.

Misschien als de kinderen vanmiddag lekker aan het spelen zijn dat ik nog eventjes mijn wiel pak. Hij staat in de woonkamer dus ik hoef er alleen maar achter/voor te gaan zitten. Ik heb weer helemaal de smaak van het spinnen te pakken. Moest me gisteren echt dwingen om te stoppen zo lekker ging ik.